Galápagos, los mundiales y Colombia

Denk je een wit zandstrand in met palmbomen, een blauwer dan blauwe zee een ecuadoriaan die zijn jongere broertje hier leert voetballen in voetbalshirts van hun favoriete spelers van het WK. Af en toe peddelt een pinguin voorbij als je geluk hebt en een tweetal zeeleeuwen ligt lui te zonnebaden in het laatste avondlicht. Misschien dat ik het ietwat manisch beschrijf allemaal, maar dit is oprecht het uitzicht dat ik vanachter mijn computertje had, terwijl ik het begin van deze blog schreef. Een week heb ik met mijn tantes op de Galápagoseilanden doorgebracht en wat was het heerlijk. Na mijn stage in Loja ben ik in noordelijke richting door Ecuador getrokken. In Cuenca (een mooi, historisch rijk stadje) heb ik 2 dagen rondgewandeld waarna ik via Guayaquil (een eerlijk gezegd niet zo bijzondere en grote stad) naar Montañita gegaan, een dorpje aan de kust. Hier heb ik Frouke, een vriendin van geneeskunde opgezocht, die hier op dit moment Spaans aan het leren is. Het was heerlijk om na 5 maanden in mn eentje reizend na alle leuke mensen die ik ontmoet heb ook even een bekend gezicht te zien. Na een paar dagen sloot Maya, ook van onze studie, zich bij ons aan en met hen heb ik bijna een week hier doorgebracht. Na 4 weken hard werken in het ziekenhuis in het Spaans was het wel lekker om even aan het strand te liggen, wat feestjes meepakken en tot rust te komen. Hierna heb ik de (lange...) bus naar Quito gepakt, waar ik mijn lieve tantes uit California heb opgewacht. Wat fantastisch om ze weer te zien en al helemaal om op het moment dat ik stiekem thuis wat meer begon te missen familie om me heen te hebben. Na een paar dagen samen Quito verkend te hebben en op de evenaar gestaan te hebben (de waterproef waarbij op het noordelijk halfrond het water een andere kant wegstroomt dan op het zuidelijk halfrond vertrouwen we niet helemaal meer, aangezien we van onze gids in Galápagos gehoord hebben dat dit daar alleen maar show is), begon een van de hoogtepunten van mijn reis: een trip naar de Galapagoseilanden!! Na een vroege start en lange reis kwamen we eind van de middag aan op Floreana, zuidelijk eiland, waar slechts 140 mensen wonen. Wat een rust daar in onze lodge aan het strand, waar je ´s morgens vroeg naar de zee kon lopen om daar de schildpadden hun kopjes boven het water te zien uitsteken bij de zonsopgang. ´s avonds was het donker en rustig genoeg om de Melkweg, vele sterren en planeten te zien. Ook zagen we hier onze eerste zeeleeuwen, die lui aan het strand of op de steiger liggen en wie het niet zoveel boeit of er een stel toeristen om hun heen lopen te flitsen met camera´s en ´oooh´ en ´aaah´ roepen. Op het eiland hebben we ook veel reuzeschildpadden. Toen de Spanjaarden het de eilanden ontdekten, maakten ze graag gebruik van deze indrukwekkende, maar toch vrij slome wezens. Ze mikten er een hoop in hun boot (ze konden hier lang overleven) en genoten op hun doorreis van het verse vlees dat dit met zich meebracht. Helaas is er daarom nu nog maar zo´n 3% over van de oorspronkelijke populatie, maar veel goede initiatieven dmv fokprogramma´s zorgen voor langzaam herstel van de populatie. Ze kunnen wel meer dan 150 jaar worden, waarbij ze rond 25 jaar de volwassenheid bereiken. Dit zie je aan het feit dat de mannetjes de vrouwtjes beginnen achterna te racen. Ze lopen dan iets harder dan normaal. De vrouwtjes hebben hier weinig zin in: ik zag eentje met een mannetje op haar rug onder een laaghangende tak lopen om hem af te schudden, met succes.
Na 2 dagen snorkelen, kayakken en een prachtige boerderij bezoeken van local Claudio, was het tijd om naar het volgende eiland te gaan: Isabella. Het grootste eiland van allemaal en ook een stuk grotere populatie. Ook hier hebben we gesnorkeld en heb ik met zeeleeuwen, pinguins en zelfs haaien gezwommen. Pinguins en vooral zeeleeuwen zijn heel nieuwsgierig en komen dus ook echt bij je in de buurt zwemmen, wat ontzettend leuk was en mooie foto´s opleverde. Op een klein eilandje zagen we een populatie blue-footed boobies, vogels met knalblauwe voeten die erg grappige dansjes uitvoeren om elkaars aandacht te trekken. Op het laatste eiland (Santa Cruz) hebben we ook de wedstrijd Ecuador - Honduras gekeken. Wat een passie hebben Ecuadorianen (en Zuid-Amerikanen in het algemeen) voor voetbal, zeg. Helaas zijn ze vanavond uit het WK geknikkerd in de wedstrijd tegen Frankrijk, maar tot vandaag waren alle straten geel kleurd met vlaggen en shirts van hun team. Ik schaam me dan ook erg dat ik niks oranjes heb meegebracht van thuis om aan te trekken, maar hoop dit voor de wedstrijd van zondag te regelen. VAMOS HOLANDA!!!
Na de Galápagos zijn we teruggegaan naar Quito voor een paar dagen relaxen, waarna ik afscheid heb genomen van mn tantes die terug naar California gingen. Het was gek om ze in Ecuador te meeten, maar het was nog gekker om ze weer te zien gaan. Wat een heerlijke tijd hebben we samen gehad en vond het erg jammer om weer afscheid te nemen. Na Quito ben ik naar Baños gegaan, waar ik Frouke en Chris (ook van Montañita) weer ben tegengekomen. Na een dagje uitrusten in de hot springs en Nederland - Chile kijken (YESSS) zijn we de volgende dag gaan raften en hebben Frouke en ik een ticket geboekt om vrijdag naar Colombia te vliegen. Superchill om met een vriendin mn laatste 2 weken (!!!) af te sluiten en heb er ook echt onwijs veel zin in. Wat een raar idee dat ik over iets meer dan 2 weken alweer het vliegtuig naar Amsterdam pak.... Very mixed feelings. Ik hoop voordat ik op het vliegtuig stap in ieder geval nog 1 blog te kunnen schrijven en ik kan nu eindelijk naar waarheid zeggen: tot snel!!

Liefs